Zelfgenoegzaamheid ontvouwt zich voordat de maan ondergaat, een verleidelijke voorbode van de duisternis. Een ritueel van zelfgenoegen, een belofte van de extase van morgen.
In het heetst van een luie middag bevindt een jongeman zich alleen in zijn kamer, zijn gedachten dwalen af naar de prikkelende wereld van zelfgenoegzaamheid. Hij hunkert naar de aanraking van een ander, maar tot die tijd stelt hij zich tevreden met het verkennen van de diepten van zijn eigen verlangens. Zijn hand reist naar zijn kloppende mannelijkheid, een kloppend bewijs van zijn onvervulde behoeften. Hij begint zichzelf ritmisch te strelen, zijn andere hand verkent zijn lichaam, trekt de contouren van zijn spieren, zijn huid, elke aanraking stuurt golven van genot die door hem heen trekken. Zijn adem raakt de randen, zijn lichaam trilt van anticlimax. Hij bereikt de hoogte van zijn lichaam, met de intensiteit van zijn lichaam. Uitgeput laat hij zich vrij op zijn eigen lippen, laat zich bevredigen door de smaak van zijn eigen tong, zelfs als hij weet hoe een ander zijn tong bevredigt. Deze man geniet nog steeds van zijn eigen genot, terwijl hij weet hoe hij zijn tong moet bevredigeren.
Bahasa Indonesia | Slovenščina | Čeština | English | ह िन ्द ी | Türkçe | עברית | Nederlands | Deutsch | Slovenčina | Српски | Norsk | ภาษาไทย | 한국어 | 日本語 | Suomi | Dansk | Ελληνικά | 汉语 | Magyar | Български | الع َر َب ِية. | Bahasa Melayu | Português | Italiano | Polski | Română | Svenska | Русский | Español | Français
Copyright © 2024 All rights reserved. Contacts